χρυσώτιον

τὸ, Α

χρυσό ενώτιο, χρυσό σκουλαρίκι.

[ΕΤΥΜΟΛ. < χρυσ(ο)-* + -ώτιον (< οὖς, ὠτός «αφτί»), πρβλ. ἐν-ώτιον].